Lista odmian:
Żeleźniak
Nazwa handlowa: Żeleźniak
Pochodzenie: odmiana niemiecka, powszechnie uprawiana w Bawarii, była uprawiana w Polsce południowo-wschodniej.
Owoce: średniej wielkości, kulisto stożkowate, spłaszczone przy ogonku; skórka gruba, gładka, błyszcząca, z dużym, wyraźnym, purpurowym rumieńcem (na drzewie pokryta sinym nalotem, w czasie przechowywania rumieniec staje się błyszczący, a skórka lekko tłusta) ; szypułka średniej długości, lekko wygięta; zagłębienie szypułkowe ciasne, lejkowate; kielich zamknięty.
Miąższ: początkowo zielonawy, później białożółty, zwięzły, winno-słodki, w miarę dojrzewania coraz bardziej soczysty, bez aromatu.
Dojrzewanie owoców: dojrzałość zbiorczą osiągają w październiku, do jedzenia nadają się od grudnia, sposobem domowym dają się przechowywać do czerwca.
Drzewo: duże, rozłożyste; odporne na choroby; na mróz wytrzymałe: może być uprawiana na terenach chłodniejszym klimacie. Późno wchodzi w owocowanie, owocuje bardzo obficie, przemiennie ( na zasobnych glebach corocznie).
Przydatność odmiany: owoce deserowe i na przetwory.
Zimowe Bananowe
Nazwa handlowa: Zimowe Bananowe
Pochodzenie: odmiana amerykańska, powstała w 1876 roku w stanie Indiana.
Owoce: średniej wielkości, okrągłe lub lekko spłaszczone; skórka delikatna, błyszcząca, żółta, z czerwonym, rozmytym rumieńcem, zagłębienie szypułkowe średnio głębokie; kielich zamknięty.
Miąższ: białożołty, soczysty, kwaskowaty, lekko aromatyczny, z bananowym posmakiem.
Dojrzewanie owoców: dojrzałość zbiorczą osiągają pod koniec październiku , dobre do jedzenia w grudniu, trwają do kwietnia
Drzewo: średniej wielkości, tworzy koronę kulistą z przewieszającymi się gałązkami; na mróz bardzo wytrzymałe, średnio odporne na parch; owocuje obficie , przemiennie.
Przydatność odmiany: owoce deserowe i na przetwory, dobre do suszenia.
Truskawkowe Nietschnera
Nazwa handlowa: Truskawkowe Nietschnera
Pochodzenie: odmiana łotewska
Owoce: duże, okrągłe lub lekko spłaszczone; skórka delikatna, błyszcząca, białożółta, z dużym różowym paskowanio-rozmytym rumieńcem, zagłębienie szypułkowe średnio głębokie, wąskie; kielich zamknięty.
Miąższ: biały, kruchy soczysty, winnosłodki, lekko aromatyczny, soczysty.
Dojrzewanie owoców: dojrzałość zbiorczą osiągają pod koniec września, trwają do grudnia.
Drzewo: średniej wielkości, tworzy koronę szeroką spłaszczoną; na mróz wytrzymałe, odporne na parch; owocuje obficie , przemiennie.
Przydatność odmiany: owoce deserowe, dobre do jedzenia prosto z drzewa i po krótkim przechowaniu.
Szara Reneta Francuska
Nazwa odmianowa: ‘Reinette grise française’ (franc.)
Nazwa handlowa: Szara Reneta Francuska
Pochodzenie: odmiana francuska, bardzo stara, opisana już w 1653 roku, uprawiana we Francji i popularna w całej Europie , w Polsce znana, ale mało rozpowszechniona.
Owoce: średniej wielkości, bardzo kształtne, kulisto stożkowate; mocno ordzawione, skórka dosyć gruba, zielonożółta, z rozmytym, czerwonym rumieńcem od strony słonecznej (w nieordzawionej części owocu); szypułka krótka , gruba; zagłębienie szypułkowe średniej głębokości; kielich zamknięty.
Miąższ: zielonkawożółty, kruchy, winno-słodki, delikatny, soczysty.
Dojrzewanie owoców: dojrzałość zbiorczą osiągają w drugiej połowie października, do jedzenia nadają się od listopada, sposobem domowym dają się przechowywać do stycznia.
Drzewo: w młodości rośnie silnie, tworzy koronę średniej wielkości, kulistą; odporne na choroby; na mróz wytrzymałe; wymaga gleb żyznych, ciepłych, dostatecznie wilgotnych, owocuje corocznie.
Przydatność odmiany: owoce deserowe, bardzo dobre na susz; dobrze znoszą transport.
Starking
Nazwa handlowa: Starking
Pochodzenie: odmiana amerykańska, znaleziona w 1881 roku w USA.
Owoce: średniej wielkości, stożkowate z wyraźnymi żebrami; skórka gruba, mocna, gładka, jasnożółta, prawie w całości pokryta różowym rumieńcem z ciemniejszymi grubymi prążkami, pokryta woskowym nalotem, zagłębienie szypułkowe średnio głębokie; kielich zamknięty.
Miąższ: zielonokremowy, ścisły, jędrny, soczysty, słodki, z melonowym posmakiem, aromatyczny.
Dojrzewanie owoców: dojrzałość zbiorczą osiągają w połowie października, dobre do jedzenia w listopadzie, trwają do stycznia.
Drzewo: średniej wielkości, tworzy koronę kulistą z przewieszającymi się gałązkami; na mróz średnio wytrzymałe, średnio odporne na parch; owocuje obficie, corocznie.
Przydatność odmiany: owoce deserowe ( smaczniejsze po krótkim przechowywaniu) .
Różanka Berneńska
Nazwa handlowa: Różanka Berneńska
Pochodzenie: odmiana szwajcarska, z drugiej połowy XVIII wieku, w Polsce znana, ale mało rozpowszechniona.
Owoce: średniej wielkości lub duże, kulisto stożkowate; skórka cienka, zielonożółta, z prążkowanym, ciemnoczerwonym rumieńcem, często pokrywającym cały owoc; szypułka gruba; zagłębienie szypułkowe średniej głębokości; kielich otwarty lub półotwarty.
Miąższ: biały, czasem zaróżowiony pod skórką, zwięzły, kruchy, winno-słodki, delikatny, bardzo soczysty.
Dojrzewanie owoców: dojrzałość zbiorczą osiągają w połowie września, do jedzenia nadają się od końca września, sposobem domowym dają się przechowywać do listopada.
Drzewo: w młodości rośnie silnie, tworzy koronę średniej wielkości, kulistą; średnio odporne na choroby; na mróz średnio wytrzymałe; wymaga gleb żyznych, ciepłych, dostatecznie wilgotnych, owocuje corocznie.
Przydatność odmiany: owoce deserowe, dobre na soki, wina i susz (ze względu na nieciemniejący miąższ); dość dobrze znoszą transport.
Roter Belfleur
Nazwa handlowa: Roter Belfleur
Pochodzenie: odmiana holenderska, opisana w 1760 roku
Owoce: duże, wyrównane, kuliste-spłaszczone, z niewielkim żebrowaniem przy kielichu skórka zielona , błyszcząca, z dużym rozmytym rumieńcem. Zagłębienie szypułkowe, szerokie, szypułka krótka, gruba, kielich półotwarty.
Miąższ: zielonkawokremowy, z zielonym żyłkowaniem, średnio soczysty, lekko kwaskowaty, aromatyczny.
Dojrzewanie owoców: dojrzałość zbiorczą owoce osiągają w pierwszej połowie października, dobre do jedzenia w listopadzie , przechowują się do lutego.
Drzewo: rośnie silnie, tworzy dużą, rozgałęzioną koronę, odporne na parch, odporne na mróz, owocuje średnio obficie, najczęściej przemiennie, kwitnie bardzo późno, nadaje się do uprawy w rejonach podgórskich.
Przydatność odmiany: owoce stołowe i kuchenne, dobre na kompoty i susz.
Reneta Landsberska
Nazwa odmianowa: ‘Landsberger Reinette’ (niem.)
Nazwy handlowe: Landsberska, Reneta Landsberska
Pochodzenie: odmiana otrzymana XIX wieku w Gorzowie Wielkopolskim (ówcześnie – Landsberg)
Owoce: średnie lub duże, kulisto stożkowate, lekko spłaszczone; skórka gładka, lekko tłusta i błyszcząca, zielonkawożółta, często ze słabym, rozmytym, pomarańczowokarminowym rumieńcem ; szypułka średniej długości; kielich półotwarty lub otwarty.
Miąższ: żółtawobiały, luźny, słodko kwaskowaty, soczysty, lekko aromatyczny.
Dojrzewanie owoców: dojrzewają w drugiej połowie września, do jedzenia dobre od listopada, sposobem domowym dają się przechowywać do stycznia.
Drzewo: silnie rosnące , o luźnej, szerokiej, rozłożystej koronie; mało odporne na choroby; mało wytrzymałe na mróz; najlepiej rośnie na glebach żyznych, owocuje obficie, raczej przemiennie.
Przydatność odmiany: owoce deserowe, bardzo dobre na przetwory (soki, wina), źle znoszą transport.
Reneta Kanadyjska
Nazwa odmianowa: Reinette de Canada (fr.)
Nazwa handlowa: Reneta Kanadyjska
Pochodzenie: powstała we Francji pod nazwą ‘Pariser Rambour Reinette’ skąd została wywieziona do Kanady, gdzie bardzo się rozpowszechniła, do Europy wróciła Reneta Kanadyjska
Owoce: duże lub bardzo duże, kulisto spłaszczone, nieco kanciaste, często asymetryczne; skórka gruba, szorstka, sucha, żółtawozielona, siateczkowato ordzawiona i pokryta rdzawymi cętkami; szypułka krótka gruba, sztywna; zagłębienie szypułkowe wąskie, lejkowate; kielich otwarty.
Miąższ: żółtawy, średnio zwięzły, kruchy, delikatny, drobnoziarnisty, średnio soczysty, aromatyczny.
Dojrzewanie owoców: dojrzałość zbiorczą osiągają w pierwszej połowie października, do jedzenia dobre od grudnia, sposobem domowym dają się przechowywać do lutego.
Drzewo: silnie rosnące, tworzy rozłożystą koronę; raczej odporne na choroby; na mróz średnio wytrzymałe; wymaga gleb bardzo żyznych i ciepłego, osłoniętego stanowiska; owocuje umiarkowanie, corocznie.
Przydatność odmiany: owoce deserowe i na przetwory, dobrze znoszą transport.