Nazwa handlowa: Żeleźniak

Pochodzenie: odmiana niemiecka, powszechnie uprawiana w Bawarii, była uprawiana  w Polsce południowo-wschodniej.

Owoce: średniej wielkości, kulisto stożkowate, spłaszczone przy ogonku; skórka gruba, gładka, błyszcząca, z dużym, wyraźnym, purpurowym rumieńcem (na drzewie pokryta sinym nalotem, w czasie  przechowywania rumieniec staje się błyszczący, a skórka lekko tłusta) ; szypułka średniej długości, lekko wygięta; zagłębienie szypułkowe ciasne, lejkowate; kielich zamknięty.

Miąższ: początkowo zielonawy, później białożółty, zwięzły, winno-słodki, w miarę dojrzewania coraz bardziej soczysty, bez aromatu.

Dojrzewanie owoców: dojrzałość zbiorczą osiągają w październiku, do jedzenia nadają się od  grudnia, sposobem domowym dają się przechowywać do czerwca.

Drzewo: duże, rozłożyste; odporne na choroby; na mróz wytrzymałe: może być uprawiana  na terenach chłodniejszym klimacie. Późno wchodzi w owocowanie, owocuje bardzo obficie, przemiennie ( na zasobnych glebach corocznie).

Przydatność odmiany: owoce deserowe i na przetwory.