Nazwa odmianowa: Calville rouge de automme (r.)

Nazwa handlowa: Kalwilla Jesienna Czerwona

Pochodzenie: odmiana francuska, po raz pierwszy opisana w roku 1670, była bardzo szeroko rozpowszechniona w Europie Zachodniej, w Polsce popularna.

Owoce: średniej wielkości lub duże, szeroko stożkowate, w całości pokryte  ciemnoczerwonym, rozmytym rumieńcem; skórka cienka błyszcząca; szypułka cienka, krótka; zagłębienie szypułkowe średniej głębokości; kielich otwarty lub półotwarty.

Miąższ: biały, mocno zaróżowiony pod skórką, zwięzły, kruchy, słodko-kwaśny, soczysty.

Dojrzewanie owoców: dojrzałość zbiorczą osiągają w połowie września, do jedzenia nadają się od końca września, sposobem domowym dają się przechowywać do grudnia.

Drzewo: w młodości rośnie silnie, tworzy koronę średniej wielkości, kulistą; średnio odporne na choroby; na mróz wytrzymałe; wymaga gleb żyznych, ciepłych, dostatecznie wilgotnych, owocuje corocznie.

Przydatność odmiany: owoce deserowe, dość dobrze znoszą transport.