Nazwa handlowa: ’Pepina Parkera’

Pochodzenie: odmiana angielska, opisana na początku XIX wieku, była powszechnie uprawiana w Niemczech i Francji, w Polsce mało popularna.

Owoce: średniej wielkości, kuliste, lekko spłaszczone; skórka gruba, szorstka, na całym owocu zielonkawobrązowe ordzawienie, szypułka gruba, krótka; zagłębienie szypułkowe ciasne, lejkowate; kielich półotwarty.

Miąższ: zielonkawobiały, zwięzły, kruchy, słodko-kwaśny, lekko aromatyczny.

Dojrzewanie owoców: dojrzałość zbiorczą osiągają w październiku (zbierane późno dobrze się przechowują, ale mogą się osypywać przy zbiorze), do jedzenia nadają się od grudnia, sposobem domowym dają się przechowywać do lutego.

Drzewo: średniej wielkości, tworzy kulistą, lekko spłaszczoną koronę; odporne na choroby; na mróz wytrzymałe; wymaga gleb żyznych , dostatecznie wilgotnych; wcześnie wchodzi w owocowanie, owocuje obficie, corocznie.

Przydatność odmiany: owoce deserowe i na przetwory, bardzo dobre na susz, dobrze znoszą transport.